ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΑΜΑ

Πρώτη φορά που άκουσα: «Είστε έγκυος»

Ήταν σαν μια μελωδία στα αυτιά μου…θυμάμαι την έκφραση του μικροβιολόγου,ένα πλατυ χαμόγελο δικαίωσης ύστερα από συνεχόμενα «Λυπάμαι….είναι αρνητικό» τις προηγούμενες φορές.

Πρώτη φορά που ένιωσα το σώμα μου να αλλάζει με περίεργες ανακατατάξεις μέσα στο στομάχι μου, στην κοιλιά μου οι οποίες άλλαζαν διαρκώς θέσεις έως και την 38^η εβδομάδα όπου γέννησα.

Πρώτη φορά όταν είδα τον γιό μου ένιωσα ότι το ήξερα χρόνια πριν, ότι γνωριζόμασταν πολύ καλά, γιατί τον είχα ονειρευτεί πολλές φορές,

Και ναι λοιπόν ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ που ένιωσα ΜΑΝΑ!

Πρώτη φορά που ένιωσα τόσο μεγάλη ευθύνη, άγχος, θλίψη ναι θλίψη και ευαισθησία για τα πάντα!

Πρώτη φορά ξενύχτησα μακριά από μπουζούκια και ταβέρνες, στο σπίτι μου με την καλύτερη παρέα, και με μελωδίες μοναδικές: το κλάμα του παιδιού μου.

Πρώτη φορά που είδα το ξημέρωμα μαζί με το παιδί μου, θηλάζοντας δίπλα στο παράθυρο βλέποντας  τα γαρύφαλλα και το κυκλάμινο που άνθισαν στο μπαλκόνι μου ενώ νόμιζα ότι είχαν μαραθεί! Απίστευτο και όμως θαρρείς πως ένιωσαν τη διάθεση μου και στόλισαν ανοιξιάτικα τα μάτια μου.

Πρώτη φορά που έως να πω: «τώρα θα κοιμηθώ λίγο να ξεκουραστώ» με είχε πάρει ήδη ο ύπνος!

Πρώτη φορά που ένιωσα λιοντάρι όταν κατάλαβα ότι μπορεί να πάθει κάτι το παιδί μου.

Πρώτη φορά που στο κεφάλι μου μέσα άκουγα διαρκώς τραγούδια το ένα πίσω από το άλλο ακόμα και στον ύπνο μου: «νανι νανι το μωρό μου, αχ κουνελάκι, οι ρόδες τρέχουν γύρω-γύρω…αγόρι αγόρι μου ανάσα μου και αίμα μου!!!»απ` όλα είχε το ρεπερτόριο.

Πρώτη φορά που μπόρεσα να κάνω ταυτόχρονα πράγματα με τη βοήθεια του αριστερού μου χεριού (όχι δεν έχω κάνει σε τσίρκο) τα δύο πόδια μου το πηγούνι μου και το στόμα μου, αφού στο δεξί μου χέρι κρατούσα το μωρό μου.

Πρώτη φορά ένιωσα σκύλα-μάνα : «μην φυσάτε, μην βήχετε, μην αναπνέεται επάνω από το καρότσι, μόνο ταμπέλα που δεν είχα γράψεις :»ΜΗΝ ΑΚΟΥΜΠΑΤΕ».

Χαχαχα!!!!

Πρώτη φορά ένιωσα τόσο μεγάλο πανικό:

-στον παιδίατρο έως να τελειώσει η εξέταση και μου πει «όλα καλά»,

-στην πρώτη μας βόλτα (αν κρυώσει,αν ζεσταθεί,αν πεινάσει, αν τα πήρα όλα μαζί μου, σαν να μου φαίνεται μικρή η βαλίτσα που πήρα για μια ώρα έξοδο αν, αν….)

-αν χόρτασε, αν του έφτασε το γάλα;;μήπως να το μπουκώσω ακόμα λίγο;

- γιατί κλαίει;;;;θέε μου τι να κάνω;;;;

Πρώτη φορά που με τόσο απλά πράγματα ένιωσα μεγαλείο συναισθημάτων στην καρδιά μου:

-όταν βγήκε το πρώτο δόντι

-όταν είπε μπα, μπα, μπου

-όταν σηκώθηκε μόνος του, ο πρωταθλητής μου

-όταν περπάτησε

-όταν έπεσε και έσκισε το χειλάκι του, τι γενναίος που στάθηκε!

Και επειδή τα «Πρώτη φορά» είναι πολλά όταν γίνεσαι μανούλα θα τελειώσω με το πιο γλυκό μας, νομίζω:

Όταν τον άκουσα να λέει «ΜΑΜΑ»!!!!και να με αγκαλιάζει σφιχτά σφιχτά!!!

Ε, ναι λοιπόν, Πρώτη φορά….τόση ευτυχία, έτσι απλά!!!!!!! 

Συνεχίζεται….

Λαμπριανίδου Μαρία